وقتی عکسم رو تو مزار شهدا دید
با تعجب گفت: این چیه؟
گفتم: عکس
گفت: میدونم، این کیه!؟
گفتم: شهید
گفت: چرا عکس گرفتی؟
گفتم: چون دوستش دارم
گفت: مگه آدم میتونه این ها رو دوست داشته باشه؟
دلم می خواست یه جوابی بدم ولی دیگه چیزی نگفتم! یعنی حرفی نداشتم بزنم
بعدا به ذهنم رسید که:
دوست داشتن اینها یه چیزی مثل حرم رفتن میمونه، باید اول بطلبن، بعد تو بری (بلاتشبیه)
