آقای فردای من، سرما نخوری؟!

در باز می شود، انگار که کسی از پشت او را به داخل خانه هول داده باشد، سریع می دود سمت بخاری، سرما به جانِ استخوانش نشسته و دوست داشتنش به جانِ من! کنار بخاری جابه جا می شود، این پا و آن پا می کند، "هااااا" می کند در دست هایش، سرش را می برد نزدیکِ بخاری و چشم هایش را می بندد و به چه فکر می کند؟ نمی دانم! اما من به این می اندیشم که چگونه میان این همه چشم که من را می پایند برای او که دوستش دارم و نمی دانند چای ببرم ...

+ این داستان، داستانی بیش نیست!